ഒരുമേൽക്കൂരക്കു താഴെ നിന്റെ
ശബ്‌ദം പെരുമ്പറ കൊട്ടുമ്പോൾ
തോറ്റുപോകുന്നത് ഞാനാണ്.
ഓരോഅണുവിലും പ്രണയത്തിന്റെ മരണവും ,
ഉള്ളിലെ ഭയവും കൂടിക്കൂടി വരുന്നു .
നാലുചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്റെ
നിശ്വാസങ്ങൾ മുറുകിവരുമ്പോൾ
ഞാനെന്ന സ്ത്രീ പൂർണ്ണയാകുന്നു.
പകയായും , പൂർണ്ണതക്കായും
നീ സമ്മാനിച്ച വേദനകൾ രണ്ടായി
പിരിഞ്ഞു പോകുന്നു .
ഒന്നു മരണത്തിലേക്കുള്ള വാതിൽ
തള്ളിത്തുറക്കാൻ നിർബന്ധിക്കുമ്പോൾ
മറ്റൊന്നു ജീവന്റെ തുടിപ്പായ് അവശേഷിക്കുന്നു.
--- by അശ്വതി വാര്യർ ---
Comments
Post a Comment